Στο ημερολόγιο η Άννα περιγράφει τη ζωή της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την 1η Αυγούστου 1944.
“Τετάρτη 3 Μαρτίου 1944”
“Είναι μια φοβερή εποχή. Γύρω λυσσομανάει ο πόλεμος και κανένας δεν ξέρει αν είναι ζωντανός την άλλη μέρα. Θυμάμαι που ζούσαμε όλοι μαζί στην πόλη και περιμέναμε απο στιγμή σε στιγμή να την αδειάσουν για να φύγουμε. Οι μέρες μας ήταν γεμάτες κανονιές και πυροβολισμούς και τις νύχτες μυστηριώδης ήχοι έρχονταν από τα βάθη. Αυτό συνεχίστηκε έτσι καμιά βδομάδα, ώσπου ένα βράδυ μας σκέπασε μια νύχτα που κρατάει ακόμη και σήμερα.”
Είναι παράδοξο που δεν έχω εγκαταλείψει τα ιδανικά μου, τα οποία φαίνονται τόσο παράλογα και καθόλου πρακτικά.
Ωστόσο εμμένω σ’ αυτά γιατί ακόμη πιστεύω, παρά τα όσα συμβαίνουν γύρω μου, πως οι άνθρωποι είναι αληθινά καλοί στην καρδιά…
Είναι εντελώς αδύνατον για μένα το χτίσω τη ζωή μου πάνω στο χάος, στη θλίψη και στο θάνατο…
Βλέπω τον κόσμο αργά αργά να μεταμορφώνεται σε άγριο τοπίο.
Ακούω τον κεραυνό που πλησιάζει και που μια μέρα θα καταστρέψει κι εμάς τους ίδιους…
Νιώθω τον πόνο εκατομμυρίων ανθρώπων. Κι όμως, όταν κοιτάζω τον ουρανό, νιώθω μέσα μου πως όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο, πως αυτή η σκληρότητα θα τελειώσει, πως η ειρήνη και η γαλήνη θα επιστρέψουν και πάλι…
Πίστεψέ με, αν είσαι έγκλειστος για ενάμισι χρόνο, μπορεί να σου στοιχίζει πολύ κάποιες μέρες. Το ποδήλατο, ο χορός, το σφύριγμα, το να κοιτάς έξω απ’ το παράθυρο στον κόσμο, το να νιώθεις νέος, το να νιώθεις ελεύθερος, αυτά είναι τα πράγματα που μου λείπουν…
Ποιος μας προκάλεσε αυτή τη συμφορά;
1,5 εκατομμύριο παιδιά σκοτώθηκαν από τους Ναζί κατά την εκτέλεση του σχεδίου, γνωστού ως «τελική λύση», με απώτερο στόχο τον αφανισμό των Εβραίων…
Η Άννα Φρανκ είναι ένα από αυτά…
ΑΣΚΗΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ:
-Όπως η Άννα Φρανκ έγραψε στο δικό της ημερολόγιο τη ζοφερή πραγματικότητα που αντιμετώπιζε, κατά τον ίδιο τρόπο και εσύ να παρουσιάσεις στις σελίδες του δικού σου ημερολογίου τις σημερινές συνθήκες ζωής σου μέσα στο σύγχρονο κρησφύγετο, περιγράφοντας παράλληλα τα συναισθήματα που νιώθεις βιώνοντας μία τόσο ιδιαίτερη καθημερινότητα (περίπου 250 λέξεις ).
ΦΑΡΔΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
